Tantra nie jest religią, chociaż symbolika i praktyki tantryczne pojawiły się w historii we wszystkich religiach i kulturach. Przedstawienia świętej unii zasad męskich i żeńskich oraz niedualności tego "świętego wewnętrznego małżeństwa" można znaleźć już 2000 lat p.n.e. w cywilizacji doliny Indusu i starym królestwie Egiptu. Zasady tantryczne są nieodłączne w mistycznym judaizmie (kabale), chrześcijaństwie i sufizmie. Chiński taoizm jest kolejnym nurtem Tantry.
Tantra w sposób najbardziej oczywisty pojawiła się w Indiach, między 300 a 400 rokiem naszej ery, kiedy to spisano pierwsze hinduskie i buddyjskie teksty tantryczne, jako poetyckie metafory wskazujące na jedność i boską miłość. Te pierwsze pisma były celowo niejasne, aby tylko wtajemniczeni mogli je zrozumieć. Przedtem nauki tantryczne były ściśle strzeżone i przekazywane ustnie od mistrza do ucznia tylko po długich okresach przygotowania i oczyszczenia.
Tantra osiągnęła swój szczyt w XI i XII wieku, kiedy to była szeroko i otwarcie praktykowana w Indiach. Tantra obalała powszechne przekonanie, że wyzwolenie można osiągnąć jedynie poprzez rygorystyczną ascezę i wyrzeczenie się świata. Tantrycy (jogini tantryczni) wierzyli, że ludzkie cierpienie wynika z błędnego pojęcia oddzielenia. Opowiadali się za celebracją tego, co zmysłowe, a przez to za transcendencją tego, co fizyczne.
Tantra była i nadal jest praktykowana w trzech głównych formach: w tradycji klasztornej, w tradycji domowej oraz przez wędrujących joginów. Podczas gdy hinduizm miał wiele zasad i praw, w tym ścisłe podziały kastowe, Tantra była całkowicie bezwyznaniowa i mogła być praktykowana przez każdego, nawet w codziennym życiu.
Tak więc medytacje nad tkaniem, na przykład, mogły być praktykowane przez tkaczy, ponieważ kontemplowali oni splecioną i niezróżnicowaną naturę istnienia, podczas gdy medytacje nad jedzeniem, piciem i kochaniem mogły być praktykowane przez królów i królowe.
Wraz z inwazją na Indie w 13 wieku przyszła powszechna rzeź Tantry i zniszczenie ich manuskryptów. Tantra zeszła do podziemia, gdzie od tamtej pory przeważnie pozostaje. Buddyzm tantryczny zachował się zwłaszcza w klasztorach Tybetu. Po chińskiej inwazji na Tybet, kiedy mnisi i mniszki byli mordowani, a manuskrypty niszczone, ci którzy uciekli znaleźli sposoby na delikatne rozpowszechnianie tej wiedzy na szerszą skalę.
Zwyczajowo dzieli się ścieżki tantryczne na dwa sektory. Te, w których indywidualny praktykujący pracuje z własną energią seksualną, głównie wewnętrznie, nazywane są ścieżkami "prawej ręki" lub "białą Tantrą". Następnie istnieją podejścia tantryczne, które obejmują bezpośredni kontakt seksualny pomiędzy kochającymi się partnerami i są one nazywane "lewostronną" Tantrą lub "czerwoną Tantrą". Te terminy są jednak częścią bardziej nowoczesnego systemu klasyfikacji.
Na zachodzie, obecnie, tradycyjne praktyki tantryczne można znaleźć w tradycji buddyzmu tybetańskiego oraz poprzez szkoły jogi Kundalini i Krija, z których wszystkie są ścieżkami praworęcznymi. Istnieje również tradycja taoistyczna, która została tylko nieznacznie zmodyfikowana i jest to ścieżka leworęczna. Daniel Odier został inicjowany przez Lalitę Devi w Himalajach, w linii Kasmimir Shaivism.
Główne praktyki, których uczy to siedząca medytacja, "tandava", forma bardzo subtelnego swobodnego ruchu, w którym praktykujący kontaktują się z coraz bardziej wyrafinowanymi stanami "boskiego drżenia" rezonansu z esencją życia, oraz kaszmirski masaż energetyczny.
댓글